کلام ; حضرت خواجہ غلام فرید

''نام اللہ دے پاندھیڑا، لے سنیہڑا جا'' 
جا آکھیں یار فرید کوں، آ کے مونجھ لہا 
توں خصمانا ''روہی'' دا، روہی تیری ہا 
اج کیوں تتڑی ''روہی'' دا، دتا اے پیار بھلا 
نازک نازو جٹیاں دا، اوندا نہیں چیتا؟ 
سکھیاں سانگے فر اک وار، پیلو چنن آ 
جے وچ روہی پیر دھریں، طالعے جاگن ہا 
غم دا حال سناوں کنج، حوصلہ نہیں پیندا 
برہوں بلائیں پئیاں پیش، دتّے ہوش بھلا 
برہوں گھاتاں اوکھڑیاں، ہر دم دل ڈردا 
درد گھنیرے برہوں دے، دل نوں دین رلا 
دردوں نکلن ٹھڈڑے ساہ، تینوں کجھ پتا؟ 
سجناں تیرے سوز فراق، دتّا ماس سکا 
جد کد یاد پویں تے دل، لیندا نہیں ٹکا 
تارے گنڑدے گزرے رات، دن دا چین گیا 
دلڑی ہوئی لیر کتیر، کوئی مرہم لا 
چولا لیراں، منہ سر خاک، دیکھیں حال مرا 
دل دا بھیت نہ پاویں کیوں، تیتھوں کیہ پردا 
عشق لگا گھر وِسریا، یار نہیں وِسردا 
ہور نہ کوئی بھاوے ہن، ہر دم تیرا چاء 
تابع کیتی جندڑی سبھ، ول ول حکم چلا 
میں ای ہک اکلڑی نہیں، سبھ نوں تیرا چاء 
کہیں نہ کم دا رہ گیا دل، اِیکوں آ سمجھا 
ہن تک کاگ اُڈیندی نیں، دتی عمر لنگھا 
راہ تیڈا مل بیٹھی ہاں، میں ول گھت پھیرا 
آ گھت پھیرا وطناں نوں، اُجڑی جھوک وسا 
واگاں وطن ولائیں ول، سکدی نوں گل لا 
رودھے نہ دے یار فرید، تتی نوں نہ تا 
دکھاں دے منہ آئی جند، آ ہن، آ چھڑا 
تیرے غم وچ مردی جاں، کوئی کر اُپا 
دے کے دید فرید اک وار، جاں ہن تن وچ پا 
کرم تتی دے جاگن فیر، تیرا ہوئے بھلا
*******