سینہ مالا مال درد است و بجوید ہر دمے
درد بر دردے دگر زخمے بجائے مرہمے

قرعہ فالش بنام آدم خاکی زدند
گِل بود نے دل کہ با دردے بجوید مرہمے

دل کند زخمے رفوگر مہربان دارد طلب
نوکِ مژگاں را صبا بارِ دگر گو مرہمے

بستہ شد اند را ازل خاطر بداں شورِ جہاں
کز نسیمِ تاب زلفش نوریاں پیچد ہمے

اکحل العینین املح ازج الحاجبین
سرمہ گیں چشمے، کماں ابرو، ملیحے ارحمے

روے تاباں والضحیٰ والیل مویش ذا سجیٰ
و زفتخنائش لوےٰ یسین از متبسمے

دوش در گوشم رسیدہ از سگان کوئے دوست
مہر ما را کے سزد ہر خود پرستے بے غمے

مہر علی شاہ رحمۃ اللہ علیہ