برنگِ خودچہ بسپردی مرادردستِ حیرانی
سوئے مسجد بری گاہے گہے درد یربر سانی
اگرمی پیچدت درسرہوائے قربِ ربانی
بدہ دستِ یقیں اے دل بدستِ شاہِ جیلانی
کہ دستِ اوبوداندر حقیقت دستِ یزدانی
ندانم تاچہ شانے داردآں سلطان ِ جیلانی
نیفتد مشکلے اے دل کہ نکشاید بہ آسانی
بدین ِاحمدی کردہ کہ عیائی نمی دانی
امیرِ دستگیرِ غوثِ اعظم قطبِ ربانی
حبیب ِسیدِ عالم زہے محبوب ِسبحانی
نہ شدمعلومِ ماہرگزشہنشاہاچہ سلطانی
کہ فخرِ ہرملک باشدبدرگاہِ تودربانی
جمالِ احمدی دیدم بتویاشاہِ جیلانی
کہ می گویدترادرحسن وخوبی یوسف ثانی
کہ اومحبوب یعقوب است وتومحبوب سبحانی
چو دوناں تابہ کے اے دل بہ بندِ حرصِ نفسانی
ددی حیراںبہرسوئے مگرتوسخت نادانی
گہے ظل ِ ہماجوئی گہے تختِ سلیمانی
سگِ درگاہِ جیلاں شوچو خواہی قربِ ربانی
کہ برشیراں شرف داردسگِ درگاہِ جیلانی
بنورِ مقدم اوشد فروغ ِ تازہ ایماں را
خمِ ابروئے اومحرابِ طاعت ہرمسلماں را
بجائے مردمک شدخاکِ پایش جن وانساںرا
بہ فیضِ مقدمش فخر ابدشرپاک بازاں را
حیاتِ تازہ بگرفتہ ازودینِ مسلمانی
درونِ سینہ تاداردغم عشقِ تو افزونی
بروں کردم زدل یکسر ہوا وحرص بیرونی
مقامِ توچہ داند کس مپرس ازمن کہ توچونی
نشانِ شانِ بیچونی بیانِ سرِ مکنونی
بہ صورت مثلِ پیغمبربہ سیرت حیدرِ ثانی
گدائے حضرتِ جیلاں بہ گردوں فرق فرساید
سلاطیں گربدرگاہش جبیں سایندمی شاید
درآیدازدرِ خدمت زآسی ایں کجا آید
نیاز اندر جنابِ پاکِ اواز قدسیاں باید
کہ آید جبرئیل از بہرِ کاروبارِ دربانی
٭٭٭